(Een Baarns spookverhaal bewerkt en herschreven door Ton van den Oudenalder)
In de 60-er jaren verscheen een artikel in een regionale krant over een spook in Baarn. Volgens de journalist een beeldschoon spook met een hekel aan fotografen. Welk spook heeft er nu geen hekel aan het op een foto verschijnen?
In de oorlogsjaren, dus ver voor het artikel in de krant verscheen, was het kasteel gepacht door hotelexploitant Jasper Buurke. Die verklaarde niet bijgelovig te zijn, maar…. er gebeuren wel onverklaarbare dingen. Daarom houdt hij de gedachtenis aan de vrouw in hoge ere. In het kantoor van de heer Buurke hing in die dagen een portret van de vrouw. Dat mocht niet gefotografeerd worden. De heer Buurke nodigde ongelovige bezoekers uit zelf maar rond middernacht op het kasteel te verblijven en een kijkje te nemen.
Het artikel in de krant begint met de kreet: Het is waar! Kasteel De Hooge Vuursche heeft een echt spook. Het spook is een jonge vrouw die bij het eerste volle kwartier van de maan rond het kasteel dwaalt en kermend en handenwringend in het kasteel opduikt. Om vijf minuten voor twaalf uur, om middernacht, zweeft ze de trappen af en weer op. Dat herhaalt zich driemaal. Het verhaal is dat het de geest van een vrouw is die zichzelf van de toren van het kasteel heeft gestort.
Vervolgens gaat de gedaante kermend het bos bij het kasteel in. Zij roept klagend de namen van haar echtgenoot en haar zoon. Vervolgens gaat de gedaante weer het kasteel in. Een logerende Amerikaan zag het “spook” en probeerde een foto te maken. Helaas de flitslamp ontplofte telkens als het de gedaante in beeld had. De goede man was gewapend met een kleine Browning en loste tenslotte drie schoten op de vrouw. En vroeg aan de verschijning: “Wie ben je?” Waarop de gedaante antwoordde “De Vuursche Vrouw”.
De Amerikaan heeft zijn leven lang last van de ontmoeting gehad en heeft er, weer thuisgekomen, een verhaal over geschreven. Dit verhaal verscheen in de Verenigde Staten in veel tijdschriften. Het vreemde was dat hij dacht dat de foto die hij maakte mislukt was. Maar op de afdruk stond een prachtige jonge Hollandse vrouw. Hij had wroeging dat hij tot driemaal toe op haar had geschoten en maakte jaarlijks het geld dat zijn artikel op bracht over naar de heer Buurke met de opdracht erbij “voor bloemen voor de Vuursche Vrouw”. De Heer Buurke zet vanaf dat moment op dinsdagavond overal in het kasteel bloemen neer, want dat was de uitgaansavond van de Vuursche Vrouw, aldus de heer Buurke.
Het verhaal is ontstaan door de geschiedenis van het Kasteel, aldus de journalist. De legende wil dat een prins het kasteel heeft laten bouwen. Hij was niet erg gelukkig gehuwd in zijn eigen land. In Holland ontmoette hij een prachtig meisje dat hem een zoon schonk. Voor haar liet hij het kasteel bouwen. Toen het net gereed was trok hij ten oorlog samen met zijn zoon. Vader en zoon keerden nooit terug. De vrouw was intens droevig en beëindigde haar leven door van de toren af te springen.
Het huidige kasteel De Hooge Vuursche werd door brand getroffen en in de jaren 1945-1949 opnieuw opgetrokken. De heer Buurke heeft het portret van de vrouw laten maken zoals hij dacht dat ze er uitzag. In zijn kantoor bewaarde hij de krantenartikelen die hij ontving van de Amerikaan. Maar ook een korte geschiedenis van het kasteel en de brief van de Amerikaan om voor bloemen te zorgen.
Tot slot verklaart de heer Buurke dat hij, als nuchtere zakenman, zelden over het spook vertelt. Want je krijgt al snel het gevoel dat mensen je voor gek verklaren. “Denkt u eraan dat ik beslist NIET bijgelovig ben, maar ik heb in de loop der jaren afgeleerd om NIET in de Vuursche Vrouw te geloven”.
Een gevleugelde uitdrukking van de heer Buurke was: Wie zich wil overtuigen, moet maar eens in Kasteel De Hooge Vuursche gaan logeren, op een nacht als de maan vol in het eerste kwartier staat.
Echter…. dat een Amerikaan het hotel in de tweede wereldoorlog bezocht is niet erg aannemelijk. Het kasteel is niet gebouwd door een prins maar door een marineofficier. Het oude Kasteel de Hooge Vuursche stond verderop langs de Hilversumsestraatweg en was al in 1815 afgebroken.
Het spookverhaal is vermoedelijk een mooi verkoopverhaal om de hotelkamers in het kasteel gevuld te krijgen. De heer Buurke en de journalist hadden beiden een rijke fantasie.
Is het echt waar? Spookt het er echt niet?
