De Ocrietfabriek is een begrip in Baarn, velen hebben er gewerkt. Hij werd opgericht in 1939 door Bruynzeel, de directeur van de fabriek werd de heer J. van der Eerde, hij verkocht voorheen keukens voor Bruynzeel.
De fabriek stond op een strategisch punt, het was een raakpunt van 3 gemeenten, Eemnes, Baarn en Bunschoten, ook wel genoemd de Bermudadriehoek aan de Eem. In deze fabriek werden aanrechten en lavetten vervaardigd van kunststeen, dit was een mengsel van beton en steenkorrels, Ocriet genoemd.
De naam Ocriet werd afgeleid van het Engelse woord concrete, wat beton betekent. Dit kunststeen werd gepolijst, waardoor het met zijn gladde oppervlak bestand bleek tegen chemische stoffen zoals afwasmiddel.
In 1960 waren er 400 mensen werkzaam in de fabriek. De uitvinding van het lavet bleek een uitkomst voor de naoorlogse huurwoningen en kon dienstdoen als wasbak, badkuip of, met een motor uitgevoerd, zelfs als wasmachine. Menigeen herinnert zich nog wel de wekelijkse badderbeurten in de lavet en staat de inscriptie op het afvoerputje in het hoofd gegrift, 'Ocriet reinigen met vim'. Ook in Frankrijk was behoefte aan aanrechten en lavetten, er werd een fabriek gestart in Tonnerre in het departement Yonne. Personeel van deze fabriek kwam naar Nederland om kennis op te doen, zij werden meestal ondergebracht in Het Kasteel van Antwerpen in de Baarnse Laanstraat, dat bekend stond als logeerplek voor buitenlanders.
Het hoge salaris dat zij uit Frankrijk ontvingen werd niet altijd op prijs gesteld door de Nederlandse werknemers, die veel minder kregen voor hetzelfde werk. Ze werden zelfs met bussen van de Veluwe gehaald. In de wintermaanden waren er veel vissers aan het werk onder het motto 's zomers vissen en in de winter naar de fabriek'.
Toen tot overmaat van ramp in 2008 asbest werd geconstateerd bij de isolatie van stoomleidingen werd de productie gestopt, het faillissement werd aangevraagd. De fabriek werd gesloopt in 2014 en dat was het einde. De fabriek in Tonnerre werd al in 1975 gesloten. Of toch geen einde? Ja, wel voor aanrechten en lavetten, maar niet voor het eiland waar de fabriek stond. Daar broeden momenteel de ijsvogels, het eiland is in beheer bij de Vereniging Natuurmonumenten. Er zijn plannen het eiland om te bouwen tot een waterrijke woonwijk aan de Eem, er wordt gedacht aan 120 woningen.
Het leven aan de Bermudahoek aan de Eem gaat door!
